در موتور دیزل، برخلاف موتورهای بنزینی از شمع جرقه زن برای انجام احتراق استفاده نمی‌شود. به جای شمع در موتور دیزل تنها به این روش که فشرده سازی هوا باعث افزایش درجه حرارت دیزل و متعاقباً احتراق خود بخود آن خواهد شد زیرا که هوا داغ فشار بالا باعث آن است. فشار بالا و اسپری شدن سوخت رخ دادن یک احتراق کامل و کنترل شده را تضمین می‌کند. بالا آمدن پیستون در سیلندر و فشرده شدن هوا در آن علت اصلی افزایش دمای هوای درون آن است. به دفعات متعدد این مسیر حرکت تا رسید به نقطه مرگ بالای تکرار می‌شود. دمای درون سیلندر بسیار زیاد است. غبار سوخت اسپری شده به داخل سیلندر فوراً محترق شده و با به پایین راندن سیلندر علت تولید نیرو در آن می‌شود. افزایش فشار لازمه بالا بردن دمای هوا میباشد حال آنکه ضرورت رخ داد این امر نیازمند استفاده از موتورهای با بدنه بزرگ و بسیار سنگین است.
درجه حرارت در مرحله پایانی فشرده ساری بستگی به عوامل زیادی دارد، مؤثرترین آن‌ها عبارتند از نسبت فشرده شدن هوا در درون سیلندر و نیز دمای هوای ورودی به درون آن دارد. هنگامی که موتور سرد است دمای هوای ورودی نیز پایین است و هوا مقدار اندکی گرما از دیواره موتور دریافت می‌کند؛ و علاوه بر آن که هنگامی که هوا فشرده شد و گرما دریافت کرد، مقداری از این گرما را با دیواره سرد سیلندر تبادل خواهد نمود که همین امر باعث کاهش هرچه بیشتری دمایی هوای فشرده خواهد شد. به همین علت این مشکا را بتوسط شمع تابشی برطرف نموده‌اند.
با دو نمونه کاملاً متفاوت از محل قرارگیری شمعهای تابشی در مجموعه موتور دیزل مواجه هستیم: یکی در درون سیلندر و دیگری در مَنیفولد یا گازگاه (دماپا یا ترموست). در نوع داخل سیلندری؛ در نوع موتورهای با تزریق مستقیم سوخت در درون هر سیلندر یک شمع تابشی و در نوع موتورهای با محفظه اولیه تزریق غیرمستقیم شمع تابشی در درون محفظه اولیه احتراق آسان تر گرد سوخت دیزل را فراهم می‌کند. اما در نوع شمع تابشی مَنیفولد تنها یک شمع برای تمامی سیلندرها وجود دارد.
